Культура беларускiх зямель у IX ст. – першай палове XIII ст.

ЗАКЛЮЧЭННЕ
Значную ролю ў культурным развіцці ўсходніх славян адыграла хрысціянская рэлігія. Адзіная агульнадзяржаўная рэлігія кансалідавала ўсе бакі грамадскага жыцця, і перш за ўсё ў культурна-духоўнай сферы. Неабходна, аднак, адзначыць, што 988 г. быў пачаткам хрысціянізацыі, а фактычнае ж яе ажыццяўленне спатрэбіліся стагоддзі.
Перш за ўсё хрысціянская вера ўзвышала чалавека над природай. Толькі чалавеку, вучыла царква, Бог даў розум і душу. Шчыра веруючы хрысціянін адчуваў сябе найвышэйшай з істот, якія жывуць на Зямлі, вянцом усёй прыроды.
Згодна з Бібліяй, Ісус Хрыстос сваімі пакутамі дараваў чалавеку вечнае жыццё. Вера ў вечнае жыццё, імкненне трапіць у рай натхнялі людзей рабіць дабро, дапамагаць бедным, цярпліва пераносіць пакуты зямнога жыцця.
Хрысціянскія запаведзі (нормы паводзін): шануй бацьку твайго і маці тваю, не забі, не ўкрадзі, не падмані — садзейнічалі ўсталяванню добрых адносін паміж людзьмі. 3 прыходам хрысціянства зніклі ахвярапрынашэнні, кроўная помета, мнагажэнства.
Распаўсюджванне хрысціянства садзейнічала развіццю пісьменнасці і адукацыі. Пры цэрквах і манастырах адкрываліся школы, перапісваліся кнігі. Царкоўнікі былі не толькі самымі адукаванымі людзьмі, але і дарадчыкамі ў справах. Разам з тым царква багацела за кошт вернікаў, набывала землі з сялянамі. Сама яна ператваралася ў феадала, якому насельніцтва плаціла царкоўную дзесяціну. А фанатычна веруючыя людзі адыходзілі ад грамадскага жыцця, мучылі сябе голадам, холадам, хваробамі і заўчасна паміралі. Яны не клапаціліся аб тым, каб стварыць сваім нашчадкам лепшыя ўмовы існавання.