Гутарковыя сродкi у розных жанрах публiцыстыкi

Уводзіны

Змены сацыяльна-эканамічных і палітычных умоў у сучасным грамадстве пацягнулі за сабой змены ў грамадскай свядомасці і ў мове.
Дадзеныя працэсы ахопліваюць семантычныя змены ў лексіцы і лексічнай спалучальнасці, граматыцы і словаўтварэнне, стылістычнай асаблівасці мовы публіцыстыкі. Мова СМІ ў постсавецкі перыяд зведала істотныя змены.
Калі пры вывучэнні публіцыстыкі пасьля рэвалюцыйнай эпохі асноўная ўвага надавалася лексіцы, якая выказвае ідэалагічныя паняцці і ўяўленні, а сама ацэначнасць разглядалася ў сацыяльна-класавым і палітычным аспекце, то ў цяперашні час актуальным становіцца аналіз з'яў, звязаных з актывізацыяй ужывання гутарковых сродкаў.
Актуальнасць даследавання вызначаецца вялікай грамадскай значнасцю лінгвістычных пытанняў, звязаных з выкарыстаннем і ўжыванні размоўных сродкаў.
У мове сучасных СМІ выкарыстанне гутарковай лексікі амаль не рэгламентуецца тэмай публікацыі. Інакш кажучы, тэма не з'яўляецца абмежаваннем пры ўжыванні гэтага лексічнага пласта.
Гэты факт выклікае трывогу за культуру мовы, так як СМІ не спрыяюць павышэнню агульнай моўнай культуры, а наадварот, рабіць нормай у грамадстве моўныя парушэнні, нелітаратурнае словаўжыванне.
Асноўнай мэтай даследавання з'яўляецца вызначынне асаблівасці ўжывання гутарковых сродкаў у публіцастычных жанрах.
У суадносінах з мэтай фармулююцца і задачы курсавой работы:
-прааналізаваць асаблівасці публіцыстычных жанраў;
-разгледзець гутарковыя сродкі;
- вызначыць гутарковыя сродкі ў публіцыстыцы.

Заключэнне

У выніку даследавання, мы прыйшлі да наступных высноў:
Сучасная свабода ў маўленчай паводзінах чалавека не толькі пашырыла магчымасці спосабаў моўнага выразы, праяў моўнай індывідуальнасці, але і, на жаль, пацягнула за сабой негатыўныя з'явы - грэблівае стаўленне да нормаў літаратурнай мовы. І гэтая сітуацыя выяўляецца не толькі ў гутарковай мове.
Гутарковую мову ужываюць не толькі малакультурныя слаі насельніцтва, не толькі ў спецыфічнай прамове падлеткаў і моладзі, але і ў прамовах дэпутатаў, палітычных дзеячаў і іншых і, як вынік, у мове сродкаў масавай інфармацыі, якія аказваюць велізарны ўплыў на маўленчае паводзіны грамадства ў цэлым.
Экспрэсія газетнай прамовы можа ажыццяўляцца ў розных формах, вядома, не толькі гатовымі моўнымі выразнымі сродкамі.
Часам падкрэсліваюць інтэлектуальнасць сучаснай газеты, у супрацьлегласць прамой агітацыйнай "у лоб", якая выяўляецца ў адкрытай маўленчай экспрэсіўнасці.
Не цалкам дакладна супрацьпастаўляць гэтыя дзве ўласцівасці. Варта памятаць, што і форма стрыманага, спакойнага доказы здольная быць выразнай, т. е. экспрэсіўнай, аказвацца увасабленнем той жа ўздзейнічае функцыі. У тым і складаецца стылістычнае майстэрства пішучага, каб, зыходзячы з патрабаванняў канкрэтнай камунікацыі, выбраць найлепшыя ў дадзеным кантэксце моўныя сродкі ўздзеяння на чытача.
Фарміраванне ўяўленняў аб жанравых асаблівасцях журналістыкі мае важкую практычную значнасць, бо яно дае магчымасць (перш за ўсё пачаткоўцу журналісту) свядома арыентаваць сябе ў той ці іншай пазнавальнай сітуацыі на стварэнне цалкам пэўнага тыпу тэксту, у найбольшай меры «прыстасаванага» для адэкватнага асвятлення зацікаўленага аўдыторыю і выданне з'явы.