Правядзенне iндустрыялiзацыi i калектывiзацыi Ў БССР

УВЯДЗЕННЕ


Стварэнне буйной вытворчасці ва ўсіх галінах народнай гаспадаркі (індустрыялізацыя) і аб'яднанне дробных індывідуальных сялянскіх гаспадарак у буйныя калектыўныя гаспадаркі (калектывізацыя) з'яўляюцца складаючымі часткамі плана пабудовы сацыялістычнага грамадства ў СССР, стварэння падмурка для рэалізацыі ў будучым вялікіх геапалітычных планаў I. Сталіна.
Краіна адставала ў тэхніка-эканамічных адносінах ад развітых індустрыяльных дзяржаў. Падняць узровень эканомікі без індустрыялізацыі было немагчыма. Першапачаткова была абгрунтавана стратэгія індустрыяльнага развіцця на аснове нэпа, але дабіўшыся перамогі ў кіраўніцтве партыяй і дзяржавай, Сталін пачаў рэалізоўваць сваю асабістую стратэгію фарсіраванага развіцця.
Правядзенне індустрыялізацыі на Беларусі звязана з развіццём прамысловасці па пераапрацоўцы мясцовай сыравіны. Таму асноўныя капіталы ў першыя гады індустрыялізацыі накіроўваліся на патрэбы харчовай, гарбарнай, тэкстыльнай, швейнай прамысловасцей, а таксама галінаў, якія цераапрацоўвалі драўніну (лясная, дрэваапрацоўчая, папяровая) і мінеральную сыравіну (паліўная, хімічная).
Пачатак калектывізацыі выпадае на канец 20-х гг. Сяляне ахвотна ішлі на кааперацыю, якая не закранала асноў самастойнага вядзення аднаасобнай гаспадаркі. Але пасля XV з'езда ВКП(б), які адбыўся ў 1927 г., аб'яднанне сялянскіх гаспадарак у буйныя калектыўныя становіцца генеральнай лініяй партыі на вёсцы. Дэклараваўся прынцып добраахвотнасці пры ўступленні ў калгасы, але на справе ўсё выглядала інакш. Тых, хто выступаў супраць выкарыстання сілавых метадаў у эканоміцы, абвінавачвалі ў правым ухіле.
Мэтай кантрольнай працы з'яўляецца вызначыць асноўныя мэты правядзення калектывізацыі і індустрыялізацыі ў БССР, іх асаблівасці, задачы і вынікі.
Для гэтага нам неабходна выканаць наступныя задачы:
- выявіць прычыны згортвання НЭПа і ўсталявання таталітарнага рэжыму ў СССР і на Беларусі
- вызначыць характар і асаблівасці правядзення індустрыялізацыі Ў...

ЗАКЛЮЧЭННЕ

Вынікі індустрыялізацыі і калектывізацыі былі супярэчлівымі, мелі як станоўчыя, так і адмоўныя бакі.
Працоўны энтузіязм, вера ў будучыню і нябачнае перанапружанне сіл народа прывяло да стварэння ў рэспубліцы пэўнай матэрыяльна-тэхнічнай базы для далейшага развіцця.
У эканоміцы была ліквідавана шматукладнасць, дзяржаўная форма ўласнасці стала пануючай. На вёсцы былі створаны буйныя калектыўныя гаспадаркі.
Падчас калектывізацыі быў рэпрэсіраваны кожны шосты селянін. Калгасы былі пазбаўлены гаспадарчай самастойнасці, што стрымлівала іх эканамічны рост. Калгаснікі былі адхілены ад валодання вытворчасцю, пазбаўлены пашпартоў, што выключала магчымасць іх свабоднага перамяшчэння, юрыдычна прывязвала да калгаса і павялічвала прымусовы характар працы.