1) Мясцовыя органы дзяржаўнай улады на Беларусі ў ХV–ХVІІ ст. 2)Першая Канстытуцыя Беларускай ССР 1919 года

Уводзіны
Дадзеную тэму кантрольнай працы можна лічыць актуальнай, бо шмат гісторыкаў займаліся даследваннем гісторыі дзяржавы і права Беларусі.
Пры напісанні дадзенай працы была выкарыстана 7 літаратурных крыніц.
Аб’ем працы складае 19 старонак.
Мэта даследавання – вывучэнне дзвух тэарэтычных путанняў па гісторыі дзяржавы і права Беларусі.
Пастаўленая мэта патрабуе вырашэння наступных задач:
- азнаёміцца з асноўнымі мясцовымі органамі дзяржаўнай улады на Беларусі ў ХV-ХVІІ ст.;
- даць характарыстыку першай Канстытуцыі Беларускай ССР 1919 года;
- зрабіць вынікі.
У якасці метадаў у працы былі выкарыстаны: аналіз, сінтез, індукцыя, дэдукцыя, метад параўнальнага даследавання.

-Заключэнне
У канцы дадзенага даследавання неабходна адзначыць наступнае:
Па-першае, мясцовыя органы ўлады і кіравання на дзяржаўных зем¬лях будаваліся ў адпаведнасці з іх адміністрацыйна-тэрытарыяльным падзелам.
Па-другое, нягледзячы на значныя змены ў сістэме мясцовых дзяржаўных органаў, іх дзейнасць не падвяргалася карэннай перабудове. Па-ранейшаму буйныя землеўласнікі мясцовыя органы дзяржаўнай улады валодалі даволі шырокімі паўнамоцтвамі ў рашэнні ўсіх мясцовых спраў і мала залежылі ад цэнтральных органаў. У сваёй дзейнасці яны кіраваліся спачатку мясцовым звычайным правам, а затым і такімі нарматыўнымі актамі, як агульназемскія граматы (прывілеі), што дзейнічалі на ўсёй тэрыторыі дзяржавы, а таксама асобнымі, лакальнымі граматамі, адрасаванымі непасрэдна ваяводствам, паветам, валасцям.
Па-трэцяе - Канстытуцыя 1919 г. замацавала правы і абавязкі грамадзян рэспублікі. У асноўным абвяшчаліся толькі палітычныя свабоды - свабода слова і друку, свабода сходаў, мітынгаў, шэсцяў, а таксама свабода сумлення.
Першая Канстытуцыя ССРБ юрыдычна замацавала стварэнне рэспублікі і яе класавую сутнасць.