Контрольная работа по истории государства и права

УВОДЗІНЫ


Тэма кантрольнай працы з’яўляецца актуальнай, так як гэта наша гісторыя, і мы павінны яе вывучаць.
Основай даследавання з’яўляюцца працы розных юрыстаў і правоаведаў, такіх як: І.Н. Кузняцоў, В.А. Шэлкапляс, Т.І. Доўнар, А.Ф. Вішнеўскі і інш..
Прадметам даследаванняя з’яўляюцца вучэбныя дапаможнікі і вучэбнікі, а таксама іншая літаратура, у якой знаходзяцца звесткі аб Статутах ВКЛ 1529 і 1566 гг., а таксама развіцці крымінальнага і крымінальна-працэсуальнага права ў БССР у 20-30-я гг. ХХ ст.
Цэль даследавання – даць разгорнутыя адказы, на пастаўленныя пытанні па гісторыі дзяржавы і права Беларусі.
Задачы:
- Расматрэць Статут Вялікага княства Літоўскага 1566 года (асноўныя змены і адрозненне ад Статута 1529 года);
- Разгледзіць крымінальнае і крымінальна-працэсуальнае права Беларускай ССР у 1920–1930-я г.;
- Зрабіць вынікі.
У якасці метадаў у даследаванні былі выкарыстаны агульнавуковыя, такія як: аналіз, сінтэз, індукцыя, дэдукцыя. Также прымяняўся метад параўнальнага даследавання.
Объем даследавання складае 16 старонак.
Для напісання працы была выкарыстана 7 літаратурных крыніц.

ЗАКЛЮЧЭННЕ


У канцы даследавання, неабходна вызначыць наступнае:
Па-першае, трэба адзначыць, што Статут 1566 г. замацаваў і паўтарыў на больш высокім юрыдычным узроўні палажэнні аб адзінстве права на ўсей тэрыторыі дзяржавы і для ўсіх падданых.
Трэба адзначыць і тое, што ад імя вялікага князя Статут 1566 года забараніў карыстанне звычаёвым правам і патрабаваў з гэтага часу карыстацца толькі статутавымі нормамі. Ён не толькі больш дакладна і поўна рэгламентаваў дзейнасць такіх вышэйшых органаў дзяржавы, як вялікі князь і рада, але канчаткова замацаваў заканадаўчую функцыю сойма.
Па-другое, у галіне крымінальнага і крымінальна-працэсуальнага права да ўвядзення ў дзеянне на тэрыторыі БССР Крымінальнага кодэкса і Крымінальна-працэсуальнага кодэкса прымяняліся розныя заканадаўчыя акты РСФСР
Крымінальнае заканадаўства арыентавала су¬довую практыку на агульнае ўзмацненне рэпрэсій. Канстытуцыя СССР 1936 г. прадугледжвала, што Крымінальны кодэкс павінен быць адзіным для ўсяго Саюза ССР. У сувязі з гэтым пасля 1936 г. выданне новых крымінальна-прававых нормаў заканадаўчымі органамі саюзных рэспублік практычна спынілася.