Вобразная и публицыстычная аснова у фельетоне

УВОДЗІНЫ


Фельетон як жанр журналістыкі мае даўнюю, ужо двухсотгадовую гісторыю. Ён узнік у Францыі ў перыяд першай буржуазнай рэвалюцыі, калі фельетоны сталі друкавацца як лісты- прыкладання да газеты. Гэтая аддзяленняў фельетона ад асноўных матэрыялаў газеты замацавалася і ў назве: фельетон («feuilleton» ад фр. Feuille - ліст, лісток).
З часам фельетон здабыў тыя жанравыя рысы, якія дазваляюць распазнаваць фельетон сярод іншых мастацка-публіцыстычных твораў.Асаблівасцю жанру з самага пачатку былі актуальнасць і неафіцыйнасць, а адсюль перавага ацэнкі і інтэрпрэтацыі актуальнай інфармацыі (а не пераказ яе), камічная (сатырычная) накіраванасць у яе падачы, «другі план», які пашырае апісанне да памераў грамадска значнага з'явы, і абавязкова майстэрскае валоданне фельетаніста усімі сродкамі мовы і гаворкі, якое выяўляецца ў адмысловым фельетоны стылі.
Фельетон напоўнены духам вострай, надзённай крытыкі, умела звяртаючыся ў іроніі, насмешцы, трапны і выразным параўнанняў, фельетаніст выкрывае, карае ... і тым дасягае мэты. Адзін з майстроў савецкага фельетона Д. І. Заслаўскі адзначаў, што ва ўменні спалучаць праўдзівасць з выдумкай, ва ўменні маляваць карціну, застаючыся ў межах фактычнай дакладнасці, і складаецца мастацтва фельетаніст. Мастацкасць, або вобразнасць, фельетона з'яўляецца абавязковай умовай яго дзейснасці. Доўгі час існавала памылковае меркаванне, што твор нібыта не можа быць мастацкім, калі ен мае «аператыўныя» жыццёвыя задачы і ўздзейнічае на рэчаіснасць больш непасрэдна, чым гэта «трэба» белетрыстычным жанрам. Цяпер зноў намеціўся больш шырокі цікавасць да жанру фельетона. Тым істотней было б падагульніць ўжо зробленае і працягнуць пошукі месца фельетона ў шэрагу мастацкіх і публіцыстычных жанраў.Таму, актуальнасць даследавання вызначаецца вялікай значнасцю фельетона як жанра.
Мэтай даследавання курсавой работы з'яўляецца: вызначэнне вобразнай и публіцыстычнай аснова у фельетоне
У суадносінах з мэтай фармулююцца і задачы курсавой...

ЗАКЛЮЧЭННЕ


У выніку даследавання, мы прыйшлі да наступнай высновы:
Мастацка-публіцыстычныя жанры адрозніваюцца ад іншых тым, што ў іх прысутнічаюць мастацкасць і публіцыстычнасць - гэта вобразнае адлюстраванне рэчаіснасці, мадэляванне сітуацыі якія сапраўды адбыліся або прыдуманых падзей.
Публіцыстычнасць жа выяўляецца перш за ўсё ў прысутнасці дакументальнасці, у пафасе і тэндэнцыйнасці апавядання, у дапушчальнасці толькі здагадкі, але не выдумкі.
Пэўны, дакументальны факт у гэтых жанрах як бы адыходзіць на задні план, саступаючы месца ўражанню аўтара ад факту, яго ацэнкі, аўтарскай думкі.
Фельетон аб'ядноўвае ў сабе тры пачатку: публіцыстычнае (актуальнасць, надзённасць, ярка выражаная ацэначнасць), мастацкае (выкарыстанне вобразных сродкаў з арсенала мастацкай літаратуры) і сатырычны. Сатырычны пачатак служыць дыферэнцыююцца жанравай прыкметай фельетона. Яго сутнасць заключаецца ў камічным іншасказанняў, якому падпарадкаваны ўсе іншыя элементы жанру.
Фельетон не ўкладаецца ў шэраг жанраў мастацкіх без вызначэння асаблівасцяў яго мастацкасці. Ён таксама не ўкладваецца безумоўна у лік жанраў чыста публіцыстычных. Гэта жанр належыць як законам мастацкай літаратуры так і законам публіцыстыкі.
Прадметная аснова фельетона - адмоўнае з'ява, камічная прырода якога ясная фельетаніст. Галоўная задача фельетона як жанру сатырычнага - выкрыццё адмоўных фактаў рэчаіснасці і наступнае іх выкараненне з жыцця грамадства. Выявіць камічнасць факту, з'явы, сітуацыі - значыць паказаць яе прынцыповую супярэчнасць з аўтарскім ідэалам. Як вынікае з тэорыі літаратуры, сатыра адмаўляе з'ява ў асноўных яго асаблівасцях і падкрэслівае яго непаўнавартаснасць. Дасягаецца гэта шляхам рэзкага перабольшання або пераменшвання, т. е. пры дапамозе парушэння звычайных рэальных формаў з'явы.
Фельетаністу трэба мець свежы погляд на навакольнае і адкрываць публіцы вочы на ўсялякія нязгоднасці і жыццёвыя анамаліі. Каштоўнасць мастацкай публіцыстычнасці фельетона - у тым, што перад...