Зарождение партизанского движения в Беларуси в годы ВОВ

Войны заўсёды былі “спадарожнікамі” чалавецтва. Падлічана, што на працягу апошніх 55 стагоддзяў чалавецтва жыло ў згодзе ўсяго 300 гадоў. Адбылося 14,5 тыс. войн, у якіх загінула 3,6 млрд. чалавек. У гады Вялікай Айчыннай вайны загінула 28 млн. савецкіх людзей (некаторыя даследчыкі гавораць нават пра 40 млн.). Гэта чорная старонка, на якой срозь праступае кроў байцоў, кроў партызан і падпольшчыкаў, кроў ахвяр сярод мірнага насельніцтва.
Тэма Вялікай Айчыннай вайны заўсёды застанецца адкрытай для даследаванняў. У цэлым пытанні развіцця партызанскага руху ў сучаснай гістарычнай навуцы вывучаны недастаткова грунтоўна. У будучыні варта чакаць з'яўлення навуковых прац, у якіх вывучэнню ролі савецкіх партызан у гады вайны будзе надавацца самая сур'ёзная ўвага. Таму даследаванне гэтай тэмы выклікае актуальнасць.
Аб’ектам курсавой работы з’яўляюцца працы прысвечаныя Вялікай Айчыннай вайне на тэрыторыі Беларусі. Прадметам – партызанскі рух на тэрыторыі Беларусі ў чэрвені-снежні 1941 г., дзейнасць партызан.
Мэта курсавой работы - прааналізаваць дзейнасць партызан у перыяд з чэрвеня па снежань 1941 г.
Дзеля дасягнення гэтай мэты былі пастаўлены наступныя задачы:
- даць агульную характарыстыку партызанскаму руху;
- правесці аналіз гістарыяграфіі пытання;
- разгледзіць, як праходзіла дзейнасць партызан у пачатку вайны;
- прасачыць ролю дапамогі падпольных арганізацый і мясцовага насельніцтва партызанам напачатку вайны.
Найбольш распрацаваным у айчыннай гістарыяграфіі з’яўляецца гісторыя партызанскага руху на Беларусі супраць нямецкіх акупантаў. У каллектыўных працах “Всенародное партизанское движение в Белоруссии в годы Великой Отечественной войны (июнь 1941 – июль 1944). [3, 4, 5], “Всенародная борьба в Белоруссии против немецко-фашистских захватчиков в годы Великой Отечественной войны” [6, 7, 8], пададзены звесткі аб асабовым складзе, арганізацыі і часе узнікнення тых ці іншых партызанскіх брыгад.
Больш дакладныя звесткі пра дзейнасць партызан і падпольшчыкаў на...

Партызанскі рух як адна з формаў барацьбы супраць захопнікаў меў месца падчас мноства войнаў па усяму свету. Аднак удзел партызан у Вялікай Айчыннай вайне набыў асаблівую важкасць.
Праблеме партызанскай вайны прысвечана даволі шмат навуковых прац. Ужо ў 40-я гг. XX ст. з’яўляліся дакументы, якія змяшчалі планы, задачы партызанскага руху. Гэта асноўныя крыніцы па пытанню зараджэння партызанства падчас Вялікай Айчыннай вайны. Адразу пасля вайны пачынаюць выходзіць у свет навуковыя даследаванні. Такім чынам, тэма даволі распрацаваная, але цікавасць да яе з боку айчынных і замежных гісторыкаў не сціхае і на сённешні дзень.
Ўсенародны характар - асноўная, вызначальная рыса савецкага партызанскага руху, якая адрознівае яго ад руху Супраціву ў Еўропе і Азіі ў гады другой сусветнай вайны, ад усіх партызанскіх выступаў мінулага як у Расіі, так і ў іншых краінах, якія падвяргаліся замежнай навале. Не мае сабе роўных савецкі партызанскі рух і па свайму размаху, эфектыўнасці, па маштабе нанесеных ворагу страт. Яно ўзбагаціла народную вайну новымі формамі. Ні ў адной вайне, акрамя Вялікай Айчыннай, партызанскія дзеянні не аказалі такой велізарнай дапамогі рэгулярнай арміі, не ўнеслі гэтак вялікага ўкладу ў разгром ворага.Ўсенародны характар савецкага партызанскага руху і што вынікае з гэтага разнастайнасць формаў і метадаў барацьбы, высокая эфектыўнасць і дзейснасць - усё гэта вызначала значэнне партызанскага руху як ваенна-палітычнага фактару ў Вялікай Айчыннай вайне
Партызаны і падполынчыкі Беларусі сваёй дзейнасцю ў гады Другой сусветнай вайны нанеслі нямецкім акупантам значныя страты ў жывой сіле і тэхніцы, дэмаралізавалі дзей-насць варожага тылу, чым істотна паспрыялі поспеху Чырво-най Арміі на франтах Вялікай Айчыннай вайны. За гераізм і адвагу каля 140 тыс. партызан і падпольшчыкаў былі ўзнагароджаны ордэнамі і медалямі, 88 з іх прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.
Нягледзячы на гэта, восень-зіма 1941 г. вызначаецца як крызіс партызанскага руху. Аднак пры...