История

Тэма маёй кантрольнай працы завецца: Лютаўская рэвалюцыя 1917 г. у Рассіі. Актуальнасць дадзенай тэмы можна прасачыць у некалькіх накірунках. Па-першае, дадзенае пытанне з'яўляецца вельмі важным бо ён асвятляе праблему якая датычыцца не толькі расійскай імперыі, а таксама шмат якіх другіх краін. Па-другое, вывучэнне прапанаванай тэмы мае значэнне для вывучэння курсу Гісторыя Беларусі і поўнага яго засваення.
Мэтай напісання маёй кантрольнай працы з'яўляецца раскрыцце тэмы лютаўскай рэвалюцыі 1917г. у Рассіі. Зыходзячы з пастаўленай мэты, можна вылучыць наступныя задачы: раскрыцце агульнай характэрыстыкі сацыяльна-эканамічнага крызісу ў Рассіі, свяржэння самаўладзя; характэрыстыка асноўных этапаў саздання новых органаў улады ў Беларусі, двоеўладзя, ролю заходняга фронту ў рэвалюцыйных падзеях на Беларусі; характэрыстыка расстаноўкі палітычных сіл пасля пабеды рэвалюцыі; апісанне Беларускага нацыянальнага камітэта, яго мэты і дзейнасць.
У гэтай працы быдзе выкарастанны падручнікі і навучальныя дапаможнікі: Гісторыя Беларусі. У 2 ч. Ч. 2. XIX XX стагоддзі: Курс лекцый / П.І. Брыгадзін, У.Ф. Ладысеў, П.І. Зялінскі і інш., Гісторыя Беларусі: У 2–х ч. Вучэбны дапаможнік // Пад рэд. Я.К. Новіка, Г.С. Марцуля. Ч. 2., Круталевіч, В.А., Юхо І.А. Гісторыя дзяржавы і права Беларусі (1917 – 1945 гг.) і інш.
Кантрольная работа ўключае 3 главы: 1.Сацыяльна-эканамічны крызіс ў Рассіі, Свяржэння самаўладзя 2. Сазданне новых органаў улады ў Беларусі. Двоеўладзе. Роля заходняга фронту ў рэвалюцыйных падзеях на Беларусі 3. Расстаноўка палітычных сіл пасля пабеды рэвалюцыі. Беларускі нацыянальны камітэт, яго мэты і дзейнасць, уводзіны, заключэнне, спіс выкарастаннай літаратуры.

Становішча ў краіне і свеце, задачы, пастаўленыя, але не вырашаныя да канца Лютаўскай рэвалюцыяй, патрабавалі далейшага развіцця рэвалюцыі. Буржуазны Часавы ўрад не мог даць народа ні свету, ні землі, ні сапраўднай волі. Калі буржуазія з дапамогай меншавікоў і эсэраў трымала курс на згортванне рэвалюцыі і абмежаванне яе рамкамі буржуазнага ладу, то бальшавікі заклікалі рухаць рэвалюцыю далей, да пераходу ўсёй улады ў рукі пралетарыята і найбеднага сялянства, да сацыялізму. «Ісці наперад, у Расіі XX стагоддзі, якая заваявала рэспубліку і дэмакратызм рэвалюцыйным шляхам, – пісаў Ленін, – нельга не ідучы да сацыялізму...». У сакавіцкіх «Лістах з далёкая» Ленін высунуў курс на пераход да сацыялістычнай рэвалюцыі, усебакова абгрунтаваны затым у яго Красавіцкіх тэзах.
Нягледзячы на гістарычную своеасаблівасць, Лютаўская рэвалюцыя 1917 пацвердзіла правільнасць ленінскага стратэгічнага курсу і тактычных лозунгаў, разлічаных на перамогу буржуазна-дэмакратычнай рэвалюцыі з наступным перарастаннем у сацыялістычную. «Рухальныя сілы рэвалюцыі, – адзначаў Ленін у красавіку 1917, – мы вызначалі зусім дакладна. Падзеі апраўдалі нашы старыя бальшавіцкія становішчы...». Рэвалюцыя дала магутны штуршок антываеннаму, рэвалюцыйна-дэмакратычнаму руху ва ўсім свеце. Удар па царызме, нанесены працоўнымі і сялянамі Расіі, быў ударам і па сусветнай сістэме капіталізму. Ліквідаваўшы царскую манархію і выклікаўшы да жыцця Рады працоўных, салдацкіх і сялянскіх дэпутатаў, Лютаўская рэвалюцыя стварыла неабходныя грамадска-палітычныя перадумовы для пераходу да новага, сацыялістычнага этапу рэвалюцыі.