"Смерть классической графики"

Актуальнасць прапанаванай тэмы можна прасачыць у некалькіх накірунках:
Па-першае актуальнасць дадзенай тэмы можна прасачыць у тым, што вывучэнне ісскуства Беларусі ўвогуле і графікі ў прыватнасці з'яўляецца вельмі важным зыходзячы з таго, што ўсё гэта з'яўляецца значнай страніцай гісторыі любога народа ў тым ліку і беларускага і забываць гэта нельга ні ў якім разе.
Таксама актуальнасць дадзенай тэмы можна прасачыць у тым, што нягледзячы на вялікую колькасць разнастайных прац у тым ліку і абагульняючага характару, дастатковая сістэматызацыя па дадзеным пытанні адсутнічае. Галоўным чынам працы па дадзенай тэматыцы пр працамадстаўленны перыяду СССР і вельмі мала прац датычных развіцці графікі на сучасным этапе. Зыходзячы з гэтага напісанне працы, якая закранае і перыяд СССР і перыяд развіцця сучаснай графікі, мае важнае значэнне.
У трэціх актуальнасць дадзенай працы можна прасачыць у тым, што напісанне працы злучанай з гісторыяй графікі, дазваляе найболей досыць, расчыніць сутнасць гісторыі развіцця іскуств Беларусі.
Вызначыўшы актуальнасць дадзенай тэмы, я лічу неабходным паставіць мэту курсавой працы: расчыненне тэмы датычнай смерці класічнай графікі. Зыходзячы з пастаўленай мэты можна сфармуляваць шэраг задач:
1. Расчыненне і характарыстыка асноўных асаблівасцяў графікі.
2. Характарыстыка ўтрымання класічнага перыяду графікі.
3. Характэрыстыка развіцці графікі на сучасным этапе Беларусі.
Сучасная станковая графіка – з'ява вельмі складаная, адзначаная рысамі супярэчнасці. Агульны накірунак у яго эвалюцыі вызначыць няпроста, карціна сённяшняга мастацкага жыцця вельмі складаная, амаль няўлоўная для выяўлення тэндэнцый.
Літаратура па дадзенай тэматыцы, як я пісаў у часткі пра актуальнасць тэмы галоўным чынам прапанавана літаратурай савецкага перыяду сярод яе неабходна адзначыць: Алимов, С. Мультипликация книжная и станковая графика; Бусел, Я.С. Няма роду без выроду. Карыкатуры; Ганор, Ю. Альбом Авт. Сост. Н.Ю. Гонар; Герчук, Ю.Я. Советская книжная графика;...

У пачатку 70-х гадоў адбываецца адліў мастацкіх сіл ад лінагравюры, пераважаючым відам эстампу становіцца сакавітая, танальна насычаная літаграфія і тонкі празрысты афорт, адраджаюцца тэхніка сухой іглы і акватынты, узрастае цікавасць да арыгінальных відаў графікі – рысунка і акварэлі. У творчасці мастакоў усіх пакаленняў узмацняецца лірычны пачатак, расшыраецца дыяпазон творчых пошукаў, прадыктаваных асаблівасцямі асабістага ўспрыймання свету. У графіцы нараджаецца паэтычны свет мудрагелістага ўяўлення, свет фантазіі і мары або сканцэнтраванага роздуму.
Сучаснасць мыслення графікаў праяўляецца ў многім. Так, традыцыйная тэма памяці аб Вялікай Айчыннай вайне паступова набыла антываенны публіцыстычны пафас. Актуалізуецца працас адлюстравання нацыянальнай самасвядомасці. Мастакі даследуюць графічнымі сродкамі як бгіізкія, так і аддаленыя гістарычныя перыяды, увасабляюць вобразы асветнікаў I змагароў, пісьменнікаў, нацыянальных герояў беларускага пврода.
Пастаянная цяга да пейзажа, выкананага ў эстампе, алоўкам, акварэллю, абагачаецца яркімі паэтычнымі інтанацыямі. Панарамы вялікіх будоўляў з лініямі высокавольтавых перадач, характэрныя для мастацтва 60-х гадоў, уступаюць месца ціхім матывам жыцця вёскі і некранутай прыроды. Лукавіны рэк, шырокія азёры пакручастыя беpaгi, магутныя дрэвы з любоўю ўпісваюцца ў кантэкст эмацыянальных і ўзвышаных вобразаў беларускай прыроды. За апошнія гады жанр графічнага пейзажу набыў рысы крытычных адносін мастака да урбанізаванага гарадскога і прамысловага асяроддзя. З'яўляюцца творыг напоўненыя пачуццямі болю і трывогі не толькі за лес прыроды, але і самога чалавека, за стан яго духа і сумлення. У графіцы праяўляюцца публіцыстычныя рысы, выкліканыя судачыненнем мастака да актуальных праблем часу – палітычных 2 сацыяльных, культурных і экала-гічных.
Графіка апошніх гадоў развіваецца па шляху завастрання філасофскага і маральнага зместу, як бы імкнучыся наблізіцца да той місіі сучаснага мастацтва, пра якую А. Адамовіч гаварыў як...