Искусство фотографии в Беларуси

Уводзіны
У час зараджэння фатаграфіі ў эстэтыцы панавала меркаванне аб тым, што мастацтвам можа быць толькі рукотворное твор. Малюнак жа рэчаіснасці, атрыманае з дапамогай тэхнічных метадаў, якія не магло нават прэтэндаваць на падобны статус. І хоць ужо першыя фатографы, якое імкнулася да мастацкасці малюнка, выяўлялі немалую кампазіцыйную вынаходлівасць для адлюстравання рэальнасці, часам змяняючы яе да непазнавальнасці, не ўпісваліся ў сістэму грамадскіх каштоўнасцяў. Аднак сёння фатаграфія з'яўляецца прызнаным выглядам творчага самавыяўлення, пры гэтым яна шмат што ўвабрала ў сябе з шматвяковага вопыту развіцця выяўленчага мастацтва. Пры выбары тэмы дыпломнай працы «Фотамастацтва Беларусі 1940-1950-х гг.» Перад аўтарам стаяла дылема ідэнтыфікацыі аб'екта мастацтвазнаўчага аналізу. Што аднесці да фотамастацтве Беларусі? Работы, выкананыя на яе тэрыторыі, або творчасць людзей, чыё жыццё непарыўна была звязана з жыццём краіны ў гэты перыяд? Адказ ляжыць на паверхні, ён відавочны. Фотаздымак пэўнага перыяду і пэўнай лакацыі не проста адлюстроўвае тое, што адбываецца вакол, але і праламляецца праз свядомасць фатографа, яго светапогляд. Адсюль вынікае, што фотамастацтва мяркуе наяўнасць фатографа-мастака. Ад яго патрабуецца дбайная выбіральнасць, асаблівая асобаснае "бачанне", якое дазваляе адрозніваць вартае ўвагі ад знешняга, выпадковага, няпоўнага. Фатаграфія не абыякава люстэрка свету, мастак у фотамастацтве здольны выказаць сваё асабістае стаўленне да запечатляемому на здымку з'яве праз ракурс здымкі, размеркаванне святла, святлаценю, перадачу своеасаблівасці прыроды, уменне правільна выбраць момант здымкі і г. д. А перыяд саракавых-пяцідзесятых быў адным з цікавых і складаных у гісторыі нашай краіны. Вялікая Айчынная вайна, аднаўленне разбуранай рэспублікі, працоўныя здзяйсненні, і, асноўнае, - людзі, якія жылі і працавалі ў той час. Фармулюючы мэту курсавой працы, можна пазначыць яе як правядзенне ўсебаковага вывучэння творчасці беларускіх фатографаў....

Заключэнне
У заключэнне варта адзначыць, што ў курсавой працы разгледжаны асноўныя тэарэтычныя аспекты развіцця фотамастацтва ў Беларусі, дадзена вызначэнне фатаграфія як віду мастацтва, падрабязна разгледжана гісторыя развіцця беларускай фатаграфіі.Пытанне аб тэхнічнай баку не новы для мастацтва, толькі ў фатаграфіі ён выявіўся з гістарычна новага боку. Фотаздымак вызваліла жывапіс ад утылітарнай функцыі - выяўленчай фіксацыі факту, і гэты аспект знайшоў адлюстраванне ў дадзенай дыпломнай працы. Разглядаючы фатаграфію з мастацкай боку, неабходна спыніцца на яе документалистской прыродзе. Фотаздымак ўключае ў сябе і мастацкі партрэт сучасніка, і імгненныя прэс-фота (дакумент), і фотарэпартажы. У працы згадваюцца выбітныя беларускія фатографы, у рамках дадзенай працы аўтар паспрабаваў вылучыць толькі найбольш яркіх прадстаўнікоў беларускай фатаграфіі. Асаблівая ўвага надаецца перыяду Вялікай Айчыннай вайны, які стаў цалкам новым этапам развіцця дакументальнага фотамастацтва. Ваенная рэпартажы В. Аркашева, В. Лупейкі, Л. Папковіч, B. Дагаева, П. Белавусаў захавалі вобраз ўсеагульнай барацьбы з ворагам. Да канцы саракавых - пачатку пяцідзесятых у рэспубліцы сканчалася аднаўленне разбуранага ў Вялікую Айчынную вайну народнай гаспадаркі, з'явілася магчымасць звярнуць увагу на культуру. Гэтыя пазіцыі вызначалі асноўны змест партрэтных работ савецкага чалавека, якія фармавала сацыялістычная ідэалогія і само сацыялістычнае грамадства. У беларускай савецкай партрэтнага школе ёсць выдатныя творы шырока вядомыя і вартыя прызнання таленту іх аўтараў.