Мастацтва як сфера культуры: віды і функцыі мастацтва.

УВОДЗІНЫ

Мастацтва - гэта сфера духоўна-практычнай дзейнасці людзей, якая накіравана на мастацкае зразуменне і асваенне свету. Яно заклікана задавальняць універсальную патрэба чалавека, аднаўляць навакольнае рэчаіснасць у развітых формах чалавечай пачуццёвасці. Вылучаюцца розныя значэння паняцця «мастацтва», цесна звязаныя паміж сабой. У самым шырокім сэнсе катэгорыя «мастацтва» атаясамліваецца з майстэрствам. Іншымі словамі, гаворка ідзе пра па-майстэрску выкананай прафесійнай дзейнасці. У працэсе далейшага падзелу і ўдасканаленні працы пад мастацтвам сталі разумець творчую дзейнасць, накіраваную на пераўтварэнне навакольнага свету і чалавека «па законах прыгажосці». Тут таксама вырашальнае значэнне мае майстэрства, але накіраванае на рэалізацыю ўнутраных заканамернасцяў структуры ствараемых твораў.
Актуальнасць дадзенай тэмы заключаецца ў тым, што мастацтва з'яўляецца адной з форм духоўнага асваення свету чалавекам. Узнікаючы ў працэсе працоўнай дзейнасці, мастацтва задавальняе эстэтычныя патрэбы людзей, уздзейнічаючы на духоўны свет чалавека. Мастацтва прадугледжвае не валявое пераўтварэнне навакольнага асяроддзя і не яе навуковае вывучэнне, а пераважна пачуццёвае ўспрыманне і суб'ектыўнае прайграванне рэчаіснасці, якую чалавек як бы прапускае праз сябе. Мастацтва - выгляд духоўнага асваення рэчаіснасці чалавекам, мэта якога - фарміраванне і развіццё яго здольнасці ператвараць творча навакольны свет і самога сябе па законах прыгажосці - па меры свайго імкнення да прыгажосці.
Мэта працы - разгледзець мастацтва як сферу культуры, выявіць віды і функцыі мастацтва

ЗАКЛЮЧЭННЕ

Мастацтва - гэта сфера духоўна -практычнай дзейнасці людзей , якая накіравана на мастацкае зразуменне і асваенне свету. Яно заклікана задавальняць універсальную патрэба чалавека , аднаўляць навакольнае рэчаіснасць у развітых формах чалавечай пачуццёвасці.
Традыцыйна было прынята дзяліць мастацкія творы па прыкмеце іх адносіны да катэгорый прасторы і часу - на прасторавыя , часавыя і прасторава -часавыя . Да першай групы належаць тыя віды мастацкай творчасці , у якіх не выяўляецца рух , якія нязменныя ў часе: архітэктура , скульптура , жывапіс , графіка , дэкаратыўна -прыкладное мастацтва . Да другой групы адносяць музыку , балет , драму , пантаміму і да т.п. Да трэцяй - тэатр , кіно , тэлебачанне , цырк , якія маюць прыкметы першых двух .
Кожны з відаў мастацтва мае свае асаблівыя роды і жанры , ёсць ўнутраныя разнавіднасці . Краявідныя ўласцівасці мастацтва праяўляюцца ў пэўную гістарычную эпоху і ў розных мастацкіх культурах па -рознаму , бо само дзяленне мастацтва на віды звязана перш за ўсё з асаблівасцямі чалавечага ўспрымання свету. Мова фарбаў , формаў , гукаў паўстаў з-за таго , што фарбы , гукі , формы атрымалі выразны сэнс і пэўнае значэнне ў жыцці людзей .
Чалавек фарміруецца і самавызначаецца на шляхах творчага далучэння да культуры ў цэлым, наследуючы яе традыцыі і засвойваючы каштоўнасці самага рознага роду. І мастацтва ў яго высокіх праявах - у цесным і моцным саюзе з іншымі формамі культуры - садзейнічае "актыўнаму духоўнаму самавызначэнню асобы". Яно дае чалавеку магчымасць востра адчуць і напружана перажыць асабістую свабоду і адначасова - сваю прыналежнасць быццю як цэламу, сваё адзінства са светам і яго каштоўнасцямі, сталымі і вечнымі. Такое сапраўднае прызначэнне мастацкай творчасці.