Контрольная по истории

УХIV- ХVI ст. у знешняй палітыкі ВКЛ былі некаторыя асаблівасці. Гэта акалічнасць была звязана з тым, што было вельмі цяжкае унутранае становішча дзяржавы. Палітычная эліта ВКЛ падзялілася на дзве групоўкі, якія вялі між сабою жорсткую барацьбу за ўладу і эканамічныя сродкі Па-другое была грамадзянская вайна, якая доўжылася да канца ХV ст. Так, мы бачым адсутнасць моцнай уладыівельмі нестабільнае грамадства.
Заходні напрамак знешняй палітыкі ВКЛ быў звязаны з Крэўскай ўніяй і паспяховай барацьбой з крыжакамі. Перамога ў бітве над Грунвальдам заставіла Захад лічыцца з геапалітычнымі інтарэсамі ВКЛ. Да ВКЛ паважліва ставіліся і імператары Свяшчэннай Рымскай імперыі, і папы Рымскія.
Усходні напрамак палітыкі ВКЛ быў абумоўлены ўзаемаадносінамі з Вялікім княствам Маскоўскім. Праваслаўныя феадалы ВКЛ з ліку буйных удзельных князеў і магнатаў у перыяд грамадзянскай вайны знаходзілі падтрымку на Усходзе. Каб захаваць сваю маёмасць і ўладу яны пераходзілі пад пратэктарат Масквы [3, c. 170].
Вялікае княства Маскоўскае, карыстаючыся падтрымкай Залатой Арды, у XIV ст. абвясціла сябе правапераемнікам Старажатнай Русі. Пасля гэтага маскоўскія князі пачалі «збіраць» тыя землі, якія некалі ўваходізілі ў склад Кіеўскай Русі. «Збіранне», як правіла, праходзіла шляхам вайны і далучэння новых тэрыторый да Масквы. У сярэдзіне ХV ст. Іван ІІІ ажаніўся на апошняй візантыйскай принцессе Сафіі, узяў сабе візантыйскі дзяржаўны герб-двухгаловага арла, а затым абвясціў Маскву абаронцай усяго праваслаўнага свету. Тым больш, што ў 1453 г. Візантыйская імперыя перастала існаваць.
Такім чынам, знешнепалітычная напружанасць паміж ВКЛ і ВКМ была абумоўлена тэрытарыяльнымі і рэлігійнымі супярэчнасцямі, барацьбой за лідэрства ў рэгіёне. Гэтыя супярэчнасці вырашаліся на шляху вайны. Спачатку знешне ўсе ішло добра. У 1449г. Казімір I і Іван ІІ заключылі дагавор аб дружбе і мяжы. Іван ІІ абяцаў не ваяваць за Смаленск і Украіну, а Казімір І - не змагацца за Ноўгарад і Пскоў. Але ў 1500 годзе Іван...

Вунія - гэта ссупольнасць дзяржаў, які ўзначальвае адным манархам. Есць таксама царкоўная вунія –зліццё праваслаўнай і каталіцкай царквы. У гісторыі Беларусі найбульш вядомы Крэўская вунія 1385 г., Люблінская вунія 1569 г., Берасцейская вунія.
Брацтва - форма праваслаўных аб'яднанняў, пераважна ў Рэчы Паспалітай.
Калегіўм – закрытая, сярэдняя навучальная ўстанова у якой выкладаліся як духоўныя прадметы, так і свецкія. Пераважна у калегіўмах навучаліся вышэйшыя пласты насельніцтва.
Інквізіцыя - інстытут Рымска-каталіцкай царквы для вышуку і пакарання ерэтыкоў і іншых ворагаў Каталіцкай царквы.
Канфесія - асаблівасць веравызнання ў межах пэўнага рэлігійнага вучэння, а таксама аб'яднанне вернікаў, якія прытрымліваюцца гэтага ...