Контрольная работа по этнографии. Тема: Традыцыйна-беларуски кастюм (мужски, женски, дзицячы, святочны)

У склад этнічных характарыстык кожнай нацыі як неад’емны элемент матэрыяльнай культуры ўключаецца традыцыйнае нацыянальнае адзенне. Як нацыянальная мова адрознівае адзін народ ад іншых і зберагае яго гістарычныя адметнасці, так і традыцыйны касцюм нясе ў сабе глыбокі духоўны сэнс, утрымлівае зашыфраванае у колерах альбо малюнках арнамента міраўспрыяцце гэтага народа і яго непаўторную гісторыю развіцця.
Традыцыйны касцюм – адзін з найважнейшых кампанентаў этнічнай культуры Беларусі. У ім увасобіліся эстэтычныя ўяўленні, этычныя погляды, вераванні беларускага народа. Касцюм з’яўляецца адной з самых устойлівых з’яў традыцыйнай культуры, адлюстроўвае этнічную гісторыю народа, яго абрадаў і звычаяў. Як сінкрэтычны від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, ён дае ўяўленне аб шматлікіх традыцыйных рамёствах беларусаў: ткацтве, пляценні, ювелірным мастацтве, апрацоўцы скуры і інш. Нават пра клімат, характэрны для краіны, можна даведацца, дзякуючы традыцыйнаму народнаму адзенню.
Мэта дадзенай кантрольнай работы – вывучэнне традыцыйнага беларускага касцюма.
Для дасягнення гэтай мэты неабходна вырашыць наступныя задачы:
Вызначыць ролю традыцыйнага беларускага адзення;
пазнаеміцца з агульнымі асаблівасцямі традыцыйнага беларускага касцюма;
ахарактарызаваць традыцыйны беларускі мужчынскі і жаночы касцюм.

Такім чынам, працэс фарміравання традыцыйнага беларускага адзення быў дастаткова працяглым і складаным. Свае спецыфічныя беларускія рысы традыцыйны касцюм набыў у 14-16 ст., у перыяд фармавання беларускай народнасці.
У традыцыйнай беларускай культуры адзенне выконвала шэраг функцый: утылітарную, сацыяльную, сімвалічную, магічную, эстэтычную.
Асаблівую ролю у традыцыйным адзенні беларусаў адыгрывалі колеры – белы, чырвоны.
Асновай мужчынскага і жаночага касцюма была кашуля (сарочка). Мужчынскі касцюм дапаўняўся паясным (штаны, сподні, порты, шалавары), плечавым (кафтан, світа, жупан) і верхнім (кажухі, шубы, дылеі, даламаны, феразі, капенякі, цугі, зіпуны) адзеннем. У жаночы касцюм уваходзіла плечавое і паясное адзенне (фартухі, юпы, спадніцы, плахты). Жаночае адзенне ўключала таксама плацці (баскіні, левіткі, абончыкі, сукні), кофты (летнікі, полчамаркі).
І мужчынскі, і жаночы традыцыйны касцюм дапаўняліся разнастайнымі галаўнымі ўборамі: у мужчын – саламянымі капялюшамі, валенай магеркай, заечай ці аўчыннай аблавухай (шапкай-вушанкай) зімой; у жанчын – наміткамі, хусткамі, каптурамі, чапцамі і інш.
Разнастайным па тыпах, відах і назвах быў абутак: боты, бочмагі, чаравікі, лапці-пасталя (хадакі), як пляцёныя з лыка, так і пашытыя са скуры. Святочным абуткам у жанчын былі пасталы і чорныя хромавыя чаравікі.
Важнейшым дэкаратыўным элементам традыцыйнага беларускага адзення быў арнамент, які выконваў функцыю абароны ад злых духаў.










Такім чынам, працэс фарміравання традыцыйнага беларускага адзення быў дастаткова працяглым і складаным. Свае спецыфічныя беларускія рысы традыцыйны касцюм набыў у 14-16 ст., у перыяд фармавання беларускай народнасці.
У традыцыйнай беларускай культуры адзенне выконвала шэраг функцый: утылітарную, сацыяльную, сімвалічную, магічную, эстэтычную.
Асаблівую ролю у традыцыйным адзенні беларусаў адыгрывалі колеры – белы, чырвоны.
Асновай мужчынскага і жаночага касцюма была кашуля (сарочка). Мужчынскі касцюм...