Вечныя вобразы ў творчасцi Максiма Багдановiча

УВОДЗІНЫ
Максiм Адамовiч Багдановiч нарадзiуся ў Мiнску 27 лiстапада 1891г. Бацькi паэта былi iнтэлегентнымi высакоадукаванымi людзьмi. Ранняе маленства прайшло ў Гродне. Адам Ягоравiч паступiў на службу ў сялянскi банк (1892г). У Гродне хлопчык спазнаў вялiкае гора: смерць мацi (у 5-гадовым узросце). Пасля смерцi мацi сям'я пераехала ў Нiжнi Ноўгарад. Ад жыцця ў горадзе засталiся цiкавыя i радасныя ўспамiны. Сустрэча Адама Багдановiча i Максiма Горкага не прайшлi бясследна для Максiма. З дзiцячых гадоў захаваў ен любоў да Горкага i яго творчасцi. Максiм Багдановiч жыў у сям'i, дзе шмат увагi аддавалася выхаванню дзяцей. Бацька абуджаў у дзяцей цiкавасць да прыроды, знаемiў з жыццем народа, з помнiкамi культуры, прывiваў любоў да лiтаратуры. Першымi кнiгамi Максiма былi “Роднае слова” i “Дзiцячы свет”. У 1902г. Максім Багдановіч паступiў у першы клас Нiжнегародскай мужчынскай гiмназii. Максiм быў удумлiвы, крыху замкнуты, сцiплы, не па гадах сур'езны Калi ен быў у 4 класе, у 1905 г. пачалася рэвалюцыя. Пачалiся хваляваннi сярод моладзi, у якiх прымаў удзел Багдановiч, за што набыў рэпутацыю “нядобрага гiмназiста”. У школьныя гады Багдановiч шмат чытаў. Вельмi любiў паэзiю, музыку, народныя песнi. З дзяцiнства расла цiкавасць да гiсторыi беларускага народа, яго культуры. Багдановiч вывучае беларускую мову, чытае кнiгi па гiсторыi Беларусi, пачынае пiсаць па-беларуску.
Вершы стаў пiсаць у 10 гадоў, але толькi ў 1907 г. на старонках “Нашай нiвы” з'явiўся яго першы твор - лiрычнае апавяданне “Музыка”. У “Нашай нiве” надрукаваны i вершы Максіма Багдановіча. Першы, хто яго заўважыў быў Янка Купала. Пачалася яго лiтаратурная дзейнасць. Максiм Багдановiч пераязджае ў Яраслаўль i ў 1908 г. вучыцца ў Яраслаўскай гiмназii. У 1911г закончыў гiмназiю. У чэрвенi наведваў Беларусь. Паездка ўзбагацiла яго новымi матэрыяламi, ведамi аб жыццi i культуры народа. Багдановiч марыў аб вучобе ў Пецярбургскiм унiверсiтэце, але слабае здароў'е i матэрыяльная неабяспечанасць...

ЗАКЛЮЧЭННЕ

У кожнай літаратуры ёсць паэты і пісьменнікі, якімі ганарацца іх нашчадкі. У беларускай літаратуры такімі былі Янка Купала, Якуб Колас і Максім Багдановіч. Апошняму з іх - М. Багдановічу - лёс адмераў толькі дваццаць пяць вёсен і зім. І за гэты кароткі жыццёвы шлях ён паспеў напісаць «Вянок», споведзь яго душы. Кветкі, трапятліва сабраныя М. Багдановічам для «Вянка», не завялі, а, наадварот, вабяць, прыцягваюць да сябе ўсё больш чытачоў. Так здарылася, што жыць на беларускай зямлі Максіму давялося толькі першыя пяць гадоў. Пасля смерці маці ён быў аддзелены ад гэтай зямлі тысячамі вёрст: жыў у Ніжнім Ноўгарадзе, Яраслаўлі, Ялце. Беларусь паэт уяўляў толькі па легендах, народных павер'ях і паданнях. Любоў да яе была самым трапяткім, самым гарачым пачуццём Багдановіча. Родны край здаваўся яму дзівоснай казкай, поўнай незвычайных таямніц. Максім Багдановіч фактычна першы з беларускіх паэтаў, хто звярнуўся да санета, трыялета, рандо, тэрцыны, скерца і іншых складаных форм верша (варта ўспомніць хоць бы хрэстаматыйныя цяпер “Санет” (Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі) (1911 г.) або “Трыялет” (Калісь глядзеў на сонца я) (1912 г.). Ён свядома імкнуўся ўзбагаціць маладую беларускую літаратуру новымі для яе формамі, ужо добра асвоенымі ў сусветнай літаратуры, і тым самым істотна пашырыць яе творчыя магчымасці, удасканаліць літаратурную мову.
У гісторыі беларускай літаратуры Максіму Багдановічу належыць пачэснае месца. Імя яго стаіць побач з імёнамі такіх класікаўі беларускай і сусветнай літаратуры, як Янка Купала і Якуб Колас.
Яго творчая спадчына – істотная частка духоўнай культуры беларускага народа. Творца найперш беларускі, ён пісаў і на рускай, украінскай мовах, друкаваўся ў рускіх і ўкраінскіх выданнях.
Літаратуразнавец, паэт А. Лойка сцвярджаў: “Максім Багдановіч як творца, мысліцель, гісторык... унікальная, фенаменальная з’ява, якая не ўкладваецца ні ў рамкі свайго часу, ні ў рамкі цэлых літаратурных эпох”.
З дзейнасцю Багдановіча звязана...