Паходжанне назвы "Беларусь"па Багушэвичу.

У ХІХ ст. у еўрапейскіх краінах адбываліся працэсы этнічнай эмансіпацыі народаў, рост нацыянальных рухаў. Яны былі вынікам і адначасова часткай эканамічных, сацыяльных, палітычных і культурных мадэрнізацыйных зрухаў, якія ахапілі Еўропу. За стагоддзе пасля падзелу Рэчы Паспалітай пад уздзеяннем каланіяльнай палітыкі расійскага царызму народ літвінаў згубіў самасвядомасць, быў падзелены на рускіх, палякаў і іншых. Людзі былі дэзарыентаваныя, не ведалі, хто яны. Менавіта ў гэтыя часы ўзнікла і замацавалася недарэчная, але гістарычна абумоўленая саманазва часткі насельніцтва "тутэйшыя". Пасля скасавання прыгону ў 1861 г. і разгрому апошняга антырасійскага шляхецкага паўстання 1863 1864 гг. этнагенез беларусаў у апошнія дзесяцігоддзі XIX – пачатку XX ст. выйшаў на новую стадыю фарміравання сучаснай нацыі [4, с. 127].
Важнейшую ролю ў працэсе нацыянальнага адраджэння беларусаў, як, дарэчы, і іншых еўрапейскіх народаў, адыгралі дзеячы літаратуры – сапраўдныя "будзіцелі" сваіх нацыяў. Так, канцы 80-х гг. ХІХ ст. пачалося новае ажыўленне ў развіцці беларускай літаратуры з прыходам у яе пісьменнікаў-дэмакратаў – Я. Лучыны, А. Гурыновіча і інш. Буйнейшым прадстаўніком дэмакратычнага напрамку ў маладой беларускай літаратуры і адным з яе галоўных творцаў стаў Францішак Багушэвіч, які пісаў пад псеўданімамі Мацей Бурачок і Сымон Рэўка з-пад Барысава.
Нарадзіўся Францішак Казіміравіч Багушэвіч 21 сакавіка 1840 г. ў вёсцы Свіраны на Віленшчыне ў сям’і небагатага шляхціца каталіцкага веравызнання. Аднак сапраўдны «родны кут» пісьменніка – гэта вёска Кушляны цяперашняга Смаргонскага раёна, куды сям’я Багушэвічаў пераехала ў 1846 г. [13, с. 116]...