"Абвяшчэнне незалежнасці Рэспублікі Беларусь"

УВОДЗІНЫ

Рэспубліка Беларусь - маладая еўрапейская дзяржава, незалежнасць і суверэнітэт якой прызнаны сусветнай супольнасцю пасля распаду СССР. У пачатку 2005 г. Беларусь падтрымлівала дыпламатычныя адносіны са 153 дзяржавамі свету, з'яўлялася членам больш за 60 міжнародных арганізацый і структур.
Палітычнае развіццё савецкага грамадства прывяло да ўзмацнення ў рэспубліках руху за нацыянальную незалежнасць, суверэнітэт, выхад са складу СССР.
Першапачатковы імпульс нарастання цэнтрабежных тэндэнцый на саюзнай прасторы быў нададзены ініцыяванай Генеральным сакратаром КПСС М. Гарбачовым палітыкай перабудовы, якая закранула ўсе сферы грамадска-палітычнага жыцця краіны. Партыйна-дзяржаўная эліта на месцах і абудзіць нацыянальную грамадска-палітычныя сілы імкнуліся ўзмацніць самастойнасць рэспубліканскіх цэнтраў.

ЗАКЛЮЧЭННЕ

Сувярэнная і незалежная Беларусь у той меры, наколькі самастойнасць дзяржаў ўкладаецца ў сучасныя працэсы глабалізацыі, - гэта факт, які адбыўся.
Яна прайшла шлях станаўлення ад міжнародна-прававога прызнання і фармавання ўласнай сеткі дыпламатычных прадстаўніцтваў да паважанага міжнароднай супольнасцю, які адбыўся незалежнай дзяржавы.
Нягледзячы на тое, што памкненні да незалежнасці ў беларускім грамадстве былі выяўленыя не гэтак выразна, як у іншых саюзных рэспубліках, сітуацыя ў БССР развівалася па агульным для саюзнай прасторы сцэнарыі.
Характэрнай асаблівасцю гэтых працэсаў на рубяжы 1980-х-1990-х гг. з'яўлялася лімітавая асцярожнасць Мінска пры разглядзе пытання аб суверэнізацыі рэспублікі і правядзенні самастойнай палітыкі. Тым не менш, прынятая 27 ліпені 1990 г. Дэкларацыя аб дзяржаўным суверэнітэце БССР заклала аснову самавызначэння беларускай нацыі, паступальнага працэсу аднаўлення ўласнай дзяржаўнасці.