Лексічныя асаблівасці мовы творчасці Казько

Уводзіны

У дадзенай курсавой рабоце разглядаюцца лексічныя асаблівасці мовы творчасці Віктара Казько.
Тэма курсавой работы з’яўляецца актуальнай, таму што ілюструе тое, наколькі лексіка аўтара залежыць ад веянняў часу, а таксама тое, наколькі важна для пісьменніка ўменне падбіраць словы, якія выклікаюць ў чытача найбольшае ўражанне.
Навізна дадзенага даследавання заключаецца ў тым, што, нягледзячы на вялікую колькасць літаратуры, якая існуе па гэтай тэме, лексічныя асаблівасці мовы творчасці рэдка даследуецца на прыкладзе тэксту аднаго аўтара, а лексічныя асаблівасці мовы творчасці Віктара Казько вельмі сцісла даследаваны.
Дадзеную праблему ў розных напрамках разглядалі многія даследчыкі. Пытанні структуры аўтарскага твора разглядзеў В. В. Вінаградаў у навуковай працы «О теории художественной речи». Г. Я. Саўганік падрабязна разабраў праблему лексікі публіцыста ў працы «Лексика газеты», а В. С. Трэхава прысвяціла гэтай жа праблеме сваю працу «Специальная лексика в языке газеты». М. М. Бахцін у сваёй кнізе «Человек в мире слова» даказаў, што, прааналізаваўшы сродкі выражэння аўтарскага “я” у тэкстах якога-небудзь пісьменніка, можна зрабіць рад высноў аб яго індывідуальнасці. Ю. Н. Караулаў у кнізе «Русский язык и языковая личность» раглядзеў чытацкую і аўтарскую катэгорыі, распрацаваў узроўневую мадэль, а таксама структуру моўнай асобы. Аб стылі і стылістычным аналізе пісалі М. П. Брандэс («Стилистический анализ»), Г. Я. Саўганік у сваім артыкуле «Общие особенности языка газеты» і Н. Н. Кохцеў у артыкуле «Стилистическое использование фразеологических средств в языке газеты» (зборнік пад рэдакцыяй Д. Э. Разенталя «Язык и стиль средств массовой информации и пропаганды. Печать, радио, телевидение, документальное кино», К. І. Былінскі («Язык газета. Избранные работы»).
Мэтай дадзенай курсавой работы з’яўляецца аналіз лексічных асаблівасцей мовы творчасці Віктара Казько, а таксама разгляд пытання аб тым, якія лексічныя сродкі выражэння аўтарскага «я» існуюць у...

Заключэнне

У лексіцы слова як асобная адзінка мова існуе не ізалявана, а ў сувязі з іншымі словамі. Гэта сувязь выяўляецца або па гукавой форме (знешнія фактары), або на аснове значэння (унутраныя фактары), або на аснове суадносін значэння і паняцця (пазамоўныя фактары). Па гукавой форме словы аб’ядноўваюцца ў амонімы ці паронімы, па тоеснасці значэння - у сінонімы, па супрацьлегласці значэння - у антонімы.
Розныя сувязі слоў у лексіцы ўтвараюць складаную лексічную сістэму, адносіны паміж адзінкамі якой надзвычай разнастайныя і мнагалікія, як разнастайны і мнагалікі слоўнікавы склад мовы.
Прааналізаваўшы разнастайныя лексічныя сродкі, якія прадстаўлены ў мове творчасці Віктара Казько, трэба адзначыць тое, што:
1 Сінонімы робяць мову мастацкага твора больш разнастайнай, маляўнічай, вобразнай, насычанай. Выкарыстанне пісьменнікам сінонімаў накіравана на тое, каб пашырыць і ўзбагаціць сэнс, дапоўніць і ўдакладніць змест твора, падкрэсліць экспрэсію аўтарскіх пачуццяў з рознымі стылістычнымі адценнямі;
2 Антонімы выкарыстоўваюцца як сродак стварэння кантрасту, рэзкага супрацьпастаўлення з’яў, дзеянняў і прымет;
3 Таксама мова творчасці Віктара Казько насычаны рознымі дыялектызмамі. Яны выкарыстоўваюцца аўтарам з мэтай стварэння адпаведнага каларыту, а таксама індывідуалізацыі мовы персанажаў;
4 Іншамоўныя словы выкарыстоўваюцца аўтарам у якасці назваў новых прадметаў, з’яў, дзеянняў, прымет, навуковых і тэхнічных паняццяў.
Словы Віктара Казько - сэнсава-змястоўныя, афарыстычныя, лаканічныя, пластычныя, з адметным гукавым, маляўнічым, музыкальным абліччам, велізарным зарадам энэргіі.
Падводзячы рысу, трэба адзначыць, што зрабіць па ажыцяўленні ідэі служэння народнай культуры і роднаму слову сапраўды мог толькі той, хто ў сваёй душы мае высокае наканаванне служыць адной ідэі. Ідэі адкрыць беларусу высокае, прыгожае, вечнае, спадчыннае, без чаго не магчыма існаванне народа, існаванне краіны.
У нашай мове, як і ў іншых мовах, "будаўнічым матэрыялам" для...