Рэферат на тэму:«Лацінамоўныя хронікі. Сагі як гістарычная крыніца. Нямецкiя i польскiя хронiкi XI – XV стст.»

УВОДЗІНЫ

З вышыні ХХІ ст. чалавецтва ўсе больш пільна аглядае і асэнсоўвае сваю шматвяковую гісторыю, яе павучальныя ўрокі. Абапіраючыся на досвед мінулага, яно шукае адказы на набалелыя праблемы і спрабуе вызначыць аптымальныя шляхі вырашэння надзенных задач сучаснасці.
Вось чаму няўхільна ўзрастае ролю гістарычнай навукі, закліканай даваць як можна больш глыбокія веды, ствараць больш поўную і праўдзівую карціну зараджэння і развіцця сусветнай цывілізацыі, а таксама гісторыі кожнага асобнага этнасу, у тым ліку і беларускі.
Усе дасягненні гістарычнай навукі, усе багацце гістарычных ведаў і вопыту заснаваныя на шырокай крыніцазнаўча...

ЗАКЛЮЧЕНИЕ

Для нас вывучэнне польскіх хронік важна яшчэ таму, што, як указваў М.Д.Прыселкаў, “упершыню аб беларускіх ці заходнярускіх летапісах руская навука даведалася з твораў польскіх храністаў XV і XVI ст.: Длугаша, Бельскага і Стрыйкоўскага”. Сапраўды, не ўзнікае сумненняў, што польская гістарыяграфія цесна звязана з беларуска-літоўскім летапісаннем і ўкраінскай гістарыяграфіяй XVII-XVIII стст.
У другой палове XVI ст. гэтыя творы былі адзінай друкаванай крыніцай інфармацыі аб мінулым Вялікага княства Літоўскага. Мы не можам атрымаць уяўлення аб узроўні гістарычнай навукі на Беларусі на той час, не аналізуючы польскіх хронік. «Хроніка Польская» Мацея Стрыйкоўскага, якая пісалася на беларускіх землях і мае да іх непасрэднае ...