Калективизация СЕЛЬСКАЙ ГАСПАДАРКІ БССР Ў 20-30-Я ГГ. ХХ СТ.
| рефераты, История Объем работы: 5 стр. Год сдачи: 2016 Стоимость: 10 бел рублей (323 рф рублей, 5 долларов) Просмотров: 469 | Не подходит работа? |
Содержание
Литература
Заказать работу
Беларускаму народу на шляху свайго гістарычнага развіцця давялося прайсці шмат выпрабаванняў і перажыць нямала драматычных і нават трагічных перыядаў. Адным з такіх няпростых этапаў у айчыннай гісторыі стала калектывізацыя сельскай гаспадаркі ў 1920-1930-я гады.
У снежні 1927 г. XV з’езд ВКП(б) узяў курс на правядзенне палітыкі калектывізацыі сельскай гаспадаркі. Калектывізацыя сельскай гаспадаркі – гэта палітыка Камуністычнай партыі і Савецкай дзяржавы, якая была накіравана на аб’яднанне дробных сялянскіх гаспадарак у буйныя сельскагаспадарчыя прадпрыемствы, выкарыстанне на вёсцы дасягненняў навукі і тэхнікі, павышэнне прадукцыйнасці працы і эфектыўнасці аграрнага сектара эканомікі, забеспячэнне насельніцтва прадуктамі харчавання, а прамысловасці – сельскагаспадарчай сыравінай.
Неабходнасць правядзення радыкальных пераўтварэнняў у аграрным сектары краіны была вынікам аб’ектыўных патрэбаў дзяржавы – неабходна было не толькі палепшыць становішча сялянскага насельніцтва, важна было таксама вывесці краіну з харчовага крызісу, атрымаць сродкі на правядзенне такіх жа радыкальных пераўтварэнняў у прамысловасці.
Летам 1929 г. быў абвешчаны лозунг суцэльнай калектывізацыі і ліквідацыі кулацтва як класа. Тэарэтычным абгрунтаваннем фарсіраванага правядзення суцэльнай калектывізацыі з’явіўся артыкул І.В. Сталіна “Год вялікага пералому”, апублікаваны 7 лістапада 1929 г. у газеце “Правда”. У артыкуле сцвярджалася, што ў калгасы быццам ужо пайшлі асноўныя, серадняцкія масы насельніцтва, што ў сацыялістычнай перабудове гаспадаркі ўжо атрымана “рашаючая перамога”, хаця на самой справе ў калгасах тады налічвалася 6-7% сялянскіх гаспадарак [2, с. 132].
Тэмпы калектывізацыі пачалі нарошчвацца. Калі ў лістападзе 1929 г. у калгасах Беларусі знаходзілася 77,7 тыс. сялянскіх гаспадарак, працэнт калектывізацыі складаў 9,8%, то ў пачатку 1930 г. колькасць сялянскіх гаспадарак, уцягнутых у калгасы, была даведзена да 165,3 тыс., г.зн. да 20,9%. На працягу месяца, такім чынам,...
У снежні 1927 г. XV з’езд ВКП(б) узяў курс на правядзенне палітыкі калектывізацыі сельскай гаспадаркі. Калектывізацыя сельскай гаспадаркі – гэта палітыка Камуністычнай партыі і Савецкай дзяржавы, якая была накіравана на аб’яднанне дробных сялянскіх гаспадарак у буйныя сельскагаспадарчыя прадпрыемствы, выкарыстанне на вёсцы дасягненняў навукі і тэхнікі, павышэнне прадукцыйнасці працы і эфектыўнасці аграрнага сектара эканомікі, забеспячэнне насельніцтва прадуктамі харчавання, а прамысловасці – сельскагаспадарчай сыравінай.
Неабходнасць правядзення радыкальных пераўтварэнняў у аграрным сектары краіны была вынікам аб’ектыўных патрэбаў дзяржавы – неабходна было не толькі палепшыць становішча сялянскага насельніцтва, важна было таксама вывесці краіну з харчовага крызісу, атрымаць сродкі на правядзенне такіх жа радыкальных пераўтварэнняў у прамысловасці.
Летам 1929 г. быў абвешчаны лозунг суцэльнай калектывізацыі і ліквідацыі кулацтва як класа. Тэарэтычным абгрунтаваннем фарсіраванага правядзення суцэльнай калектывізацыі з’явіўся артыкул І.В. Сталіна “Год вялікага пералому”, апублікаваны 7 лістапада 1929 г. у газеце “Правда”. У артыкуле сцвярджалася, што ў калгасы быццам ужо пайшлі асноўныя, серадняцкія масы насельніцтва, што ў сацыялістычнай перабудове гаспадаркі ўжо атрымана “рашаючая перамога”, хаця на самой справе ў калгасах тады налічвалася 6-7% сялянскіх гаспадарак [2, с. 132].
Тэмпы калектывізацыі пачалі нарошчвацца. Калі ў лістападзе 1929 г. у калгасах Беларусі знаходзілася 77,7 тыс. сялянскіх гаспадарак, працэнт калектывізацыі складаў 9,8%, то ў пачатку 1930 г. колькасць сялянскіх гаспадарак, уцягнутых у калгасы, была даведзена да 165,3 тыс., г.зн. да 20,9%. На працягу месяца, такім чынам,...
1. Гісторыя Беларусі / А.Л. Абэцэдарская, П.І. Брыгадзін, Л.А. Жылуновіч і інш.; Пад рэд. А.Г. Каханоўскага і інш. – Мінск: “Экаперспектыва”, 1996. – 496 с.
2. Гісторыя Беларусі: Падруч. У 2 ч. Ч. 2. Люты 1917 г. – 1997 г. / Пад рэд. Я.К. Новіка, Г.С. Марцуля. – Мінск: Універсітэцкае, 1998. – 464 с.
3. Гісторыя Беларусі: У 2 ч. Ч. 2. ХІХ – ХХ стагоддзі: Курс лекцый / Рэд. кал. П.І. Брыгадзін, І.Ф. Ладысеў, П.І. Зялінскі і інш. – Мінск: РІВШ БДУ, 2002. – 535 с.
4. Касцюк М. Калектывізацыя // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 4. Кадэты – Ляшчэня / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г.П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш. – Мінск: БелЭн, 1997. – С. 17-22.
5. Чигринов П.Г. История Беларуси / 2-е изд. доп. – Минск: Полымя, 2002. – 432 с.
6. Шыбека З. Нарыс гісторыі Беларусі (1795-2002). – Мінск: «Энцыклапедыкс», 2003. – 490 с.
После офорления заказа Вам будут доступны содержание, введение, список литературы*
*- если автор дал согласие и выложил это описание.